Chapter 1

- Hope! - z zamyślenia wyrwał mnie głos nauczycielki. - Zaraz wpiszę ci uwagę!
- Przepr.. - zanim zdążyłam coś jeszcze powiedzieć zadzwonił dzwonek.
Szybko spakowałam książki do plecaka i wybiegłam z sali.
To była moja ostatnia lekcja. Na szczęście..
Teraz do domu! Do domu, w którym jestem sama ze sobą..
Moi rodzice wyjechali za granice do pracy.
Codziennie do mnie dzwonią i pytają czy wszystko w porządku..
Mówią, że się o mnie martwią..
Jakby się martwili to dawno by wrócili, prawda?
Wyszłam z budynku i powolnym krokiem ruszyłam w stronę domu.
Wiał silny wiatr,który rozwiewał moje włosy na wszystkie strony.
Ugh, nienawidzę takiej pogody.
Może jeszcze zacznie padać deszcz?!
Szybko tego pożałowałam, ponieważ z nieba zaczęły spadać krople wody, rozbijające się o kamienny chodnik.
Świetnie...
Zaczęłam iść szybszym krokiem.
Myślałam o wszystkim co ostatnio się stało.
Chłopak ze skrzydłami, którego widziałam jak za mgłą.
Może anioły istnieją?
Nie! Hope, przestań przekonywać się co do istnienia aniołów!
One nie istnieją! Nigdy nie istniały!
Zostaną tylko wytworem mojej wyobraźni.
Nim się obejrzałam stałam przed drzwiami mieszkania.
Wyjęłam z kieszeni metalowy klucz po czym otworzyłam drzwi a gdy weszłam do środka, zamknęłam je.
Ściągnęłam kurtkę i buty i rzuciłam je gdzieś w kąt.
Rzuciłam się na brązową kanapę i włączyłam telewizor.
Skakałam z jednego kanału na drugi. W końcu zostawiłam wiadomości.

- Z ostatniej chwili! Starsza pani Rose P. widziała ostatnio zamgloną postać z białymi skrzydłami i postanowiła zgłosić to do nas abyśmy was o tym poinformowali.
Proszę was, nie wychodźcie ze swoich domów! Ta postać to może być niebezpieczne stworzenie.

Gdy miałam przełączyć te brednie na inny program usłyszałam jeszcze słowa starszej kobiety...

- Ten duch cały czas chodzi po mieście, wołając ,,Hope Jackson,znajdę Cię.. '' nie mam pojęcia kim jest ta Hope ale współczuje tej dziecinie.

Zamarłam.. Nie.. Nie nie nie!
-NIE! - krzyknęłam. - Pięknie, Hope! Jeszcze brakowało, żebyś sama do siebie krzyczała! Ugh!
Nagle coś przykuło moją uwagę.. Czerwona róża a jej łodyga obwiązana była czarną wstążką.
Wstałam i wzięłam ją do ręki.
- Jest piękna... - wyszeptałam i uśmiechnęłam się.
W ułamku sekundy kwiat zapłonął.

Przestraszyłam się ale nie upuściłam róży.
Patrzyłam skupiona w ogień, w którym zobaczyłam twarz chłopaka.
Jego usta poruszały się i miałam wrażenie, że wypowiada: ,,Hope.. Hope.. ''
Skierowałam głowę w stronę okna, z którego biło światło latarni z zewnątrz.

Po chwili w ręce nic nie czułam.. Popatrzyłam na dłoń..
Róży nie było..

- Nie zasnę w nocy ugh. - burknęłam. - Co by tu porobić.. Może coś zjeść? Albo coś narysować? A może...
Gadam sama do siebie.. Czuję się jak jakaś wariatka, która uciekła z psychiatryka.
Niestety takie są skutki samotności..

Uwierzcie mi.. Nikt z was nie chciałby być samotnym..

Jest się wtedy samemu ze sobą..
Samotność boli...

Zrobiłabym wszystko aby mieć przyjaciela.

Nie takiego fałszywego..
Tylko takiego prawdziwego przyjaciela.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
No i jest 1 rozdział! *.* Mam nadzieję, że się wam podoba <3
Przepraszam was, że tak długo mi to zajęło ;c Przed świętami nauczyciele w szkole cisną i prawie codziennie jakiś sprawdzian, kartkówka ;/
Ale na przerwie świątecznej będę miała więcej czasu! <3

Enjoy <3 xx